แม่เหยี่ยวกับลูก

นิทานเรื่อง แม่นกกับลูก

แม่นกเศร้าใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นลูกของเธอเป็นโรคนอนที่เตียงมาหลายวัน และเมื่อลูกของเธอมีอาการทรุดหนักลงทุกวัน แม่นกก็ร่ำไห้อย่างรุนแรงเกือบจะขาดใจ

ลูกนกจึงพูดขึ้นมาว่า “โปรดอย่าร้องไห้เพราะ… แม่… แม่ลองไปถวายบนบานเทพยดาที่ศาลสิจ๊ะ ท่านจะช่วยชีวิตลูกของแม่… ท่านจะ… ช่วยให้ลูกของแม่หายจากการเจ็บป่วยไข้”

แม่นกฟังแล้วก็ร้องไห้หนักขึ้นอีกแล้วว่า “แม่อยากทำเช่นนั้นเช่นเดียวกัน แต่แม่ไปขโมยอาหารที่คนอื่นนำมาถวายท่านทุกๆ วัน และเทพยดาท่านไหนจะช่วยเราได้บ้าง”

“โอ้ว! แม่ไม่ควรทำเช่นนั้นเลย ไม่ควรไปขโมยของของท่านเลย”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:
เมื่อสำนึกความผิดได้ บางครั้งก็สายเกินไป

Mother bird and her chick

The mother bird was deeply saddened when she saw her chick lying sick in bed for several days. And as her chick’s condition worsened each day, the mother bird cried bitterly, almost breaking her heart.

The chick then spoke up, saying, “Please don’t cry, Mom… Please… Try offering prayers at the altar of the divine deity at the court of Siriporn. They might help save your child… They might… Help your child recover from illness and fever.”

Upon hearing this, the mother bird cried even harder, saying, “I want to do the same, just like you. But I’ve been stealing food that others offer at the altar to them every day. And which divine deity will help us then?”

“Oh! Mother, you shouldn’t do that at all. You shouldn’t steal from them,” exclaimed the chick.

Moral of the Story:
When the sense of guilt arises, sometimes it goes too far.